بررسی انتقال رسوبات معلق کشندی د ر انتهای خور مریموس

چکیده تحقیق خورها آب راهه هایی هستند طبیعی که می توانند از لحاظ اقتصادی و امنیتی بسیار حائز اهمیت باشند . از این رو حفظ این آب راه ها ی طبیعی برای ادامه کشتی رانی امریست مهم. در این میان وجود رسوبات و ته نشینی آنها در امتداد و در بستر خور سبب کم عمق شدن خور می شود. به این سبب در این تحقیق به برسی الگوی ته نشست رسوبات معلق جزر و مدی در خور مریموس پرداخته شده است.بیشترین عمق این خور32 متر آن و بیشترین عرض 2000متر هردو در دهانه ی خور ثبت شده است. برای شروع این تحقیق دو ایستگاه a در دهانه خور و ایستگاه b، به فاصله 6کیلومتر به طرف داخل خور تعیین شد و اندازه گیری ها و نمونه های آب ورسوب را برداشت نموده و بعد از کارهای آزمایشگاهی و برسی های نرم افزاری روی داده ها ورسم نمودارهای مربوطه نوع خوراز لحاظ جزر و مدی، ماکروتایدال و نوع جزر و مد های آن آمیخته تشخیص داده شد.نتایج حاکی از آنست که جنس بیشتر رسوبات از رس می باشد ،همچنین میزان رسوبات ته نشین شده دربستر ضخامتی حدود 21 میلیمتر در سال به آن می افزایند . مشخص شد که شار رسوب در a در مهکشند برابر 49 کیلوگرم بر ثانیه و در کهکشند برابر 21 کیلوگرم بر ثانیه است .همچنین شار رسوب در b در مهکشند برابر 28 کیلوگرم بر ثانیه و در کهکشند برابر 13 کیلوگرم بر ثانیه تعیین شد. میزان رسوبات سالانه در بین دو ایستگاه برابر 473000 تن بوده است.این خور در هر دو دوره اندازه گیری با توجه به دیاگرام هانسن – ریتری و اعداع اندازه گیری شده درناحیه ی a1 قرار دارد. شار خالص آب در همه حالت ها به سوی دریاست ودر انتقال نمک به سوی بالا رود فرآیند پخش نقش اصلی را دارد،و خور به خوبی آمیخته است . کلمات کلیدی : خور مریموس، خور موسی ، انتقال رسوب ،رسوب معلق ، جزر و مدی، اختلاط ،کاملا آمیخته